www.sax.fora.pl

[Pasqud]

Myślę że osobiste wycieczki można sobie darować.

[bmvip]

[wierci000]

[Albattros]

prawda jest taka, że saksofon klasyczny i rozrywkowy to z lekka dwie inne bajki. ale ja już się kiedyś wypowiadałem na ten temat, więc nie będę się powtarzał. wkurza mnie po prostu czasem, jak ktoś nie wiedzący zbyt wiele o temacie wypowiada się jak specjalista w danej dziedzinie.
p.s. to nie są żadne wycieczki osobiste odnośnie jakiegokolwiek forumowicza.

[bmvip]

[Teddy]

Ojoj, gorąca pogoda i żar na Forum się przenosi
W mojej piwnicy chłodek panuje i cwiczy mi sie miło bez zaglądania na gorąca pogodę i gorace Forum.

Sam patrzę na temat trochę inaczej. Wszak chodzi o kontrole emisji dźwięku, jego barwy, skupienia..., nie o estetykę. Do zdjęcia wywine wargę jak chce i będe miał pięknego awatara
Cytowałem już jakiegoś naukowca, który tłumaczył(a) różnicę w emisji dźwięku przez muzyka grającego klasykę i grającego rozrywkę. Główna teza prowadzała się do różnicy nacisku dolna warga na stroik. W rozrywce nacisk ten jest minimalny, niezbedny do zapewnienia szczelności, w klasyce nacisk jest dość wyraźny. Szukając brzmienia klasycznego, szczególne z klasycznym setupem: małe odchylenie ustnika i wybitnie twardy stroik - trzeba się solidnie przyłozyć. Przy niewyrobionym układzie mięśniowym, szczególnie u początkujących, jest to trudne, a czasem niemożliwe. Tak tłumacze sobie manierę realizacji tego mocniejszego docisku poprzez wykorzystanie mięśni żuchwy i przenoszenie siły nacisku przez dolne zeby i wywijana na nie wargę (by sie nie ześlizgnęła).
Oczywiście jest to skuteczne.
Patrząc na mechanike pracy żuchwy w porównaniu z porównaniu z węzłem mięśni okrężnych ust oczywistym jest, że dużo lepszą kontrole nacisku uzyskamy pracą własnie musculus orbicularis oris. Stąd współcześnie podwijanie wargi na zęby uważa sie za technike naganną, a nauke zadęcia prowadzi się w sposób uwzględniający siłę mięśni okrężnych. Technik jest sporo: od ćwiczeń na samym ustniku do urządzeń trenujących jak np. u-trainer, którego też gdzies pokazywałem. Wystarczy poczytać cos nowego, co proponuje kolega bmvip.
W pełni rację przyznaję tez koledze BB., dolna warga układa się jak najbardziej naturalnie, w rozrywce dość luzna, przy klasyce naturalnie napięta.
Z kolegą Albatrosem też chętnie bym wymienił doswiadczenia. Rzeczywiscie "saksofon klasyczny i rozrywkowy to z lekka dwie inne bajki", a sam osobiście stoję po stronie klasyki, takiego brzmienia szukam i z klasycznymi utworami cwiczę. Odpukać, z zadęciem nie mam problemów (raczej mała biegłość palców mi dokucza), a układ zadęcia mam raczej taki jak pisze kolega bmvip, z tą różnica, ze dolna warga niekoniecznie jest luźna. Oczywiście w orkiestrze mam luźną i beczę jak koza

Jak się juz tak rozpisałem to trudno mi sie oprzeć przed pewnym komentarzem. Któryś z kolegów cytował Davida Pitucha z książki "Saksofon od A do Z" w tłumaczeniu Ewy Gabryś PWM 2000, że "Ustnik powinien być trzymany w miejscu, w którym stroik zaczyna odstawać od lady ustnika" (str. 68 ). Pozycja ta jest bardzo dobrą monografią instrumentu, ale proponowany w niej sposób nauki, uznany przez autora jako "najbardziej uniwersalny" zakłada podwijanie dolnej wargi (str. 129), a więc metodykę nauczania uważaną współczesnie za niewłasciwą.
W sumie warto by zapytać pana Pitucha o jego opinię, pojawia się na koncertach w Polsce.

[Albattros]

bmvip, ja nie mam problemów tego typu. chciałbym raczej zapytać czy Ty kiedykolwiek w swojej "karierze muzycznej" miałeś do czynienia z muzyką klasyczną? no i co do wkurzania się, to już napisałem o co mi chodzi. krytykujesz nauczycieli a czy sam się kiedyś zajmowałeś podstawowym szkolnictwem artystycznym? poza tym skąd wiesz jak ja gram? znasz mnie?

[bmvip]

[Teddy]

I taka jest właśnie prawda.
Zadęcie z podwiniętą wargą jest oczywiście skuteczne, ale przyznam, że nie znalazłem muzyka, który by się rozwinął z takim zadęciem. W szczególności poszukiwałem wychowanka prof. Pitucha z warszawskiej AM.
Dyskutowaliśmy dzisiaj w szkole o tym rodzaju zadęcia i ogólnie o nauce zadęcia małych dzieci. Nauka małych dzieci, bez udziału rodziców i codziennych ćwiczeń z rodzicami jest praktycznie niemożliwa. Najprościej pokazać jak podwinąć wargę, takie zadęcie szybko jest stabilne, dziecko nauczy się kilku melodii, nauczyciel ma sukces pedagogiczny, a po roku, czy dwóch latach dziecko i tak się przenie np. do klasy baletu. Takie amerykańskie podejście, "quick wins" - szybkie sukcesy.
Ale to ślepa droga, gdy chce się wykształcić saksofonistę. Nauka prawidłowego zadęcia trwa miesiącami, dużo ćwiczeń na fajce, samym ustniku, długie dźwięki... kogo w taki sposób zainteresować saksofonem?
Nie dziwię się zatem, że wielu nauczycieli idzie na skróty: podwijasz wargę i muza płynie...
Oczywiście każdy wybiera i gra jak chce.

[bmvip]

[yoda]

bmvip , podaj mi prosze nazwiska pieciu saksofonistow klasycznych , ktorzy graja z wywinieta warga - wystarczy piec nazwisk , tylko niech to beda saksofonisci klasyczni z prawdziwego zdarzenia. i zastanow sie czy twoje brednie ktore glosisz maja jakis sens w graniu klasyki na saksofonie. nie wiem , moze w rozrywce to sie sprawdza , nie wiem , bo nie gram , przyznaje , o graniu klasyki nie masz jednak pojecia.

[bmvip]

[Teddy]

Russ Petersson z kwartetem to już czworo i powiedzmy Gaetano Di Bacco. Żaden z nich nie podwija wargi na zęby.

[Albattros]

ja studiowałem na AM, byłem na warsztatach u wielu profesorów polskich jak i zagranicznych, i nikt nie mówił że gra się luźną wysuniętą do przodu wargą.

[Albattros]