www.sax.fora.pl

[Żubr]

no właśnie nie bezmyślne granie kolego... to nie jest poczucie harmonii, ale widzę , że nie możesz przyjąć do wiadomości, że słyszę to wszystko bez zaglądania w zeszyt i nie gram na pałę. widocznie mam poczucie harmonii jakieś tam i ogólnie j słysze każdy fałsz jaki zagram, każde gówno. Nie jestem głupkiem co zagra jakiś bełkot i myślik że gra fajny jazz. Gdy by nie wchodziło to bym tak nie grał i dalej bym katował skale podczas impro. Ale pewnie prawda i tak jest po środku. Tez nie kazdy kawalek mi wchodzi, nie kazda tonacja itdf. Nie wiem jak Ty, ale wg mnie najwazniejsze jest wla snei to co pszesz teraz - SŁUCH. to muysimy robić. Kupie tego majka, nagram, jak bedzie gówno to będzie. Jak będzie całkiem znośnie to będę dalej próbował w rttym kierunku atakować. w którym atakuje. Z resztą trzeba iść do przodu pokazywać niedowiarkom że można

a co do zasa d - w jazzie są one po to by je łamać, gdy by nie łamali zasad to byś zobaczył w którym miejscu zatrzymał by się jazz (o ile by w ogóle powstał) to jest waśnie jazz, a nie jakieś ograniczanie się i "zasady". Ten jazz trzeba podporz,adkować pod siebie, a nie siebie pod jazz - jak nie czujesz jazzu to nic Ci nie da że się nauczysz alterowanych skal i będziesz po nich biegał jak milion jazzmanów po studiach jazzowych.

ps jutro Ci zapodam kawałki, w których Szukalski grał nie patrząc na skale - Dutkiewicz, który grał z nim wiele lat mówił, że Szakal nie grał żadnymi schematami, grał tak jak czuł w danej chwili. To jest jego niepowtarzalność - oczywsncie słychać wpływy Coltrane na jego grę, słychać to bardzo wyraźnie, ale każdy od kogoś się uczył.

[Amator]

[KrzysztofKos]

Panowie, proponuje nagrać przez każdego z Was jednego (ustalonego) standardu jazzowego w którym wykażecie się swoją improwizacją, my forumowicze będziemy mogli się wypowiedzieć na temat Waszych improwizacji:)

[Amator]

Krzysztof ja dopiero raczkuję więc przede mną długa droga. Jak na razie to uczę się poczucia czaso-przestrzeni ale jakoś to musze rozgryźć bo chodzi o to żeby móc zagrać bez niczego sam na sam improwizację i się nie zgubić. Bo chciałbym grać to co chce a nie że sobie ułożę w głowie wstępnie "improwizację" a potem będę grał bo dla mnie to nie jest jazz. Muszę ogarnąć sposób myślenia bo wiem że to nie jest jakieś mega trudne jeśli mam perkusję, kontrabas czy tam klawisze jako akompaniament bo wtedy mam jakby nawigację. Chyba nie bez powodu się mówi że perkusista to nie jest muzyk tylko raczej matematyk bo musi wszystko liczyć. Ale też słyszałem że saksofonista musi liczyć lepiej niż wszyscy razem wzięci i się nad tym tak zastanawiam i ćwiczę bo mam taką rozterkę - czy improwizacja sam na sam bez akompaniamentu idealnie odegrana takt po takcie to tylko wyuczone schematy lub wyuczona na pamięć improwizacja czy też rodzaj wrodzonej umiejętności xd Bo jak tak słuchałem niektórych saksofonistów grających bez niczego sam na sam to był to zlepek wszystkiego a jak nie to była to wierna kopia solówki otworzona tylko czasami parę dźwięków było innych ale wstawki były identyczne i wszystko z punktu matematycznego było idealne. Może macie jakieś spostrzeżenia na ten temat? Jak to ćwiczyć jeśli chce się wymiatać improwizacje bez osób trzecich na przykład 8 czy 12 taktów i czuć kiedy się one kończą bo przecież nie może sobie liczyć w głowie bo to ogranicza a raczej dekoncentruje więc nie można tego w głowie liczyć. Z akompaniamentem i perkusją jest spoko bo człowiek na słuch czuje ile jeszcze ma do zagrania zanim akordy polecą od początku bądź zacznie się kolejna część improwizacji.

[KrzysztofKos]

Ja proponowałbym ćwiczyć improwizację bez bandu. Kiedy melodia (improwizowana) bedzie podkreślać albo nawiązywać do harmonii utworu (nie mam na myśli grania pasaży na każdym funcie) to nie ma bata żeby w bandzie się to nie zgrywało Odstępstwa od harmonii wskazane, ale ze świadomością tego:)

[Amator]

Krzysztof dobra rada ale chodziło mi o to że jak czujesz zmieniające się akordy jak nie ma bandu i jesteś sam. Nie chodzi mi o niekończącą się improwizację ale o określony schemat że na przykład zagram 32 takty i koniec i mam tego świadomość że już tyle taktów zagrałem. Albo wiem że zagrałem już 8 czy 12 taktów improwizacji albo że doskonale czuję czas trwania każdego akordu tak jakby pianista grał harmonię bo jak gra pianista to czujemy ten płynący czas (jego szybkość) a zarazem słyszymy tą harmonię i w którym kierunku dąży przez co czujemy muzykę bez potrzeby zastanawiania się czy to ten takt czy inny bo czegoś takiego nie ma. Jest natomiast masa ludzi grających schematami ale to już inna para kaloszy.

Może ten przykład będzie bardziej zrozumiały. Powiedzmy że nagrasz sobie improwizację mając do dyspozycji tylko metronom i nic więcej (zero elementów bandu) i potem tą nagraną improwizację nałożył na podkład bandu. Podkreślam że improwizacja ma być 100% improwizacją bez gotowych schematów, wstawek itp. bo one określają ilość zagranych taktów - takie założenie bo wiadomo że to się stosuje. I czy masz wtedy 100% pewność że po takim nałożeniu improwizacji na podkład wszystko będzie idealnie według czasu trwania zmieniających się akordów? Że będziesz miał zawsze 100% pewność że zagrałeś 8 taktów a nie 9 lub czy nie przesunęła Ci się fraza i wszystko przesunęło się na przykład o pół taktu nawet o tym nie wiedząc co potem wyjdzie po nałożeniu tej improwizacji na podkład? Albo po tym nałożeniu okaże się że było już 32 takty a na Twojej improwizacji już leci 34 takt będąc przekonanym że zagrałeś też 32 takty? Już pomijając fakt że coś się tam nie zgra. Moim zdaniem jeśli by się tak dało wszystko idealnie to dlaczego jak muzycy (saksofonista) nagrywają w studiu swoją partię to nagrywają już do gotowego podkładu? Wiem dużo pytań ale według mnie to jest istotna sprawa ten cały czas. Czytałem również że grając bez bandu sam na sam to nie mamy ograniczeń i nie trzeba się trzymać tak harmonii i tutaj jest pytanie - czy chodzi jedynie o progresję akordów ale ilość taktów do zagrania jest stała na przykład jeśli kawałek ma budowę AABA to do każdej części musimy zagrać 8 taktową improwizację czy po prostu to nie ma znaczenia ile taktów w takiej improwizacji zagramy a raczej struktura czasu przemijania akordów w każdym takcie jest umowna ale żeby zgadzała się jedynie progresja akordów - ich dążenia itp. ?

[Żubr]

[Żubr]

Chester, wiesz co jest jeszcze dobrego w takim graniu jak ja mówię ? że człowiek serio uczy się słuchać - uczy bo musi. Szczególnie jak gra się w niewygodnych dla siebie tonacjach, albo kawałkach gdzie są nietypowe, mocno oddalone od siebie akordy pod względem brzmienia, wtedy to ogrywam jeden standard kilka razy pod rząd - z różnym skutkiem, ale słuch dostaje masę roboty, wyobraznia nadrabia brak utartych ścieżek... kurewa czy to nie jazz ? czasem jest bardzo trudno, ale chyba warto.

[Amator]

Żubr z kim Ty do cholery rozmawiasz bo nie wiem? Chestera już dawno nie ma na tym forum. Fajnie to brzmi że nigdy nie ćwiczyłeś bez podkładu ale normalnie to zagrasz więc najpierw spróbuj a potem pisz czy dasz radę czy nie. Nagraj sobie improwizację bez niczego a potem nagraną improwizację nałóż na podkład. I to ma być improwizacja a nie proste granie bo tak to każdy potrafi zagrać idealnie tyle taktów ile ma być.

[Amator]

Ostatnio gadałem z zawodowcem i powiedział mi że on to ćwiczy bo to nie jest takie łatwe jakby się mogło zdawać. I dlatego solówki gra się do podkładu a nie bez niczego.

[Żubr]

w sensie: nie ćwiczyłem, ale jak o tym napisałeś, to zszedłęm i impro do 12 taktowca zagrałem sobie kilka razy i nie ma problemu żadnego dla mnie - chociaż faktycznie gorzej jest niż z podkładem.