www.sax.fora.pl

[Teddy]

Pomyślałem o dwóch tematach:
1. Ogrywanie 251. Ten sam zbiór dźwięków, a trzy różne nastroje: smutny, napięcie i rozładowanie. W każdej części są cztery dźwięki ważniejsze, to składniki akordu; wiodące leading-tones, to septyma i tercja oraz te koloryzujące, upper-structures: nona, 11, 13.
Jak praktycznie z tego zbioru dźwięków korzystać.
2. Pokazałeś, jak dużo ciekawych melodii można budować na jednym akordzie Dm. Jak budować taką umiejętność. Baza to składniki akordu, skala dorycka, skrócona do pentatoniki, rozszerzona o blue-note, substytut trytonowy... Jak to robić, jakie ćwiczenia dobrać.

[ArcusDi]

Zaczynając nowy standard jazzowy można sobie przegrać całą progresję akordów w ten sam sposób który zaproponowałem we wcześniejszym poście:
http://www.sax.fora.pl/images/galleries/13836608165e8e14c9447c0-369737-wm.jpg
W ten sposób myśląc równocześnie o każdym składniku akordów jesteśmy wstanie przewidzieć w jakim kierunku dąży dany akord czy też centra tonalne, a co za tym idzie osłuchać się z brzmieniem harmonicznym standardu.

Pewnie każdy z was słyszał o bebopie którego twórcą był Charlie Parker, ale czy ktoś zagłębiał się bardziej w jego język czy po prostu wolał nauczyć się paru jego wstawek? Lepiej sobie zadać pytanie dlaczego bebop działa? Otóż na początku każdy wytykał Parkerowi że gra złe dźwięki, aż w końcu zrozumiano że granie składników nie należących do akordu lecz granych na słabych częściach taktu nie tyle dodaje napięcia, co przesuwa frazę. Ćwiczenie poniżej jest bardzo proste lecz wymaga skupienia na której części taktu jest grany dany składnik akordowy. Mówiąc inaczej: zaczynając skalę bebopową od dźwięku akordowego zawsze trafimy z dźwiękiem przejściowych na słabej części taktu, w innym przypadku passing note zagrany na dźwięku akordowym zabrzmi jak fałsz.
http://www.sax.fora.pl/images/galleries/16737448485e90e3cce9948-553804-wm.jpg
Skala bobopowa molowa oraz dominantowa jest podobna ponieważ dźwiękiem przejściowym jest septyma wielka, w skali bebopowej durowej tym dźwiękiem jest Ab czyli b6.

Sposobów na ogrywanie II V I jest bardzo dużo, warto posiłkować się kawałkami jazzu prosto z nagrań oraz je analizować. Na początku lepiej starać się ogrywać II V I prostymi pentatonikami a z czasem doszukiwać się ich w kontekście kawałków jazzu wielkich mistrzów lub zauważać ich patenty:
http://www.sax.fora.pl/images/galleries/1301528125e90e3bedb1c6-553790-wm.jpg
Na akordzie Dm7 można zauważyć FGAC czyli pentatonikę D moll graną od jej drugiego składnika czyli b3. FGAC to także często używany przez Johna Coltrane'a pattern na akordach np. durowych w Giant Steps, dla FMaj7 - FGAC (1 2 3 5). Drugi przykład to fajne brzmienie pentatoniki granej w dół (A moll pentatonika)co bardzo urozmaici wasze solówki jeśli zagracie ten pattern chromatycznie w dół z rozwiązaniem np. na tercję kolejnego akordu.
Wracając do FGAC - świetnym ćwiczeniem będzie granie sobie tego chromatycznie w górę i w dół myśląc o składnikach akordów durowych.
Skala półzmniejszona (Half-step Diminished) jest najbardziej wykorzystywaną skalą. Posiada ona specyficzne brzmienie (outside sounding). Jako ćwiczenie polecam granie tej skali w dół i w górę oraz świadome myślenie o każdym jej składniku, grania co drugi dźwięk, grania trójdźwiękami, czterodźwiękami itp. Różni się ona od skali miksolidyjskiej paroma składnikami a mianowicie są to: b9 #9 b3 #4 dla akordu G7: G Ab Bb B C# D E F G - jak łatwo zauważyć jest to skala symetryczna więc powyższa skala będzie pasowała do ogrania Bb7 C#7 E7 czyli jak łatwo zauważyć są to akordy oddalone od siebie o tercję małą.

Ostatni przykład to podrasowanie czegoś co wcześniej brzmiało dla was bez wyrazu, bez koloru, bez tych ciążeń o które w jazzie przecież chodzi? Sam Sonny Rollins jak również inny opanowali tą technikę do tego poziomu że grali to podświadomie kierując się jedynie jazzowym instynktem:
www.sax.fora.pl/images/galleries/15673177945e90e3e7281e9-553831-wm.jpg

Wszystko pisane na kolanie w trakcie obiadu, więc wybaczcie za formę
Przed obiadem zdążyłem jeszcze pograć parę rzeczy z tego wszystkiego co przedstawiłem powyżej:
https://www.youtube.com/watch?v=Nm38pon20j8

[Teddy]

Dzięki.
Mam fajny i spory materiał do przećwiczenia (i przemyślenia).

[ArcusDi]

Fajnym ćwiczeniem jest ogranie kawałka języka jazzu we wszystkich tonacjach z podkładem. Powiedzmy że ustawiamy sobie minutnik na 4 minuty i sobie powtarzamy ten kawałek języka jazzu aż poczujemy go na tyle dobrze że będziemy się starać coś zmieniać w nim w trakcie. Drugim ćwiczeniem to zapętlenie sobie każdej tonacji po cztery razy i granie kawałka jazzu we wszystkich tonacjach w sposób ciągły. Może to być skok tonacji o kwartę czystą lub inny interwał chociażby tercje małe w dół itp. Wymaga to szybkiego widzenia składników w danej tonacji lub myślenia interwałami co w konsekwencji pozwala nam usłyszeć dany interwał zanim go zagramy na saksofonie i czy wgl będzie pasował. Unikamy tutaj myślenia mechanicznego, uczenia się kawałka języka jazzu jakby to była klasyka czyli na pałe i ważne że dźwięki dobre Ten sposób ćwiczenia zaowocuje tym że na scenie przy pełnej widowni nagle wam coś odwali i usłyszycie coś porąbanego w głowie i zagracie to bez wahania bo milion lat temu gruntownie to wyćwiczyliście i zrozumieliście dlaczego to działa nawet jeśli to nie jest świadome ale gwarantuję wam że wasza podświadomość ma większą moc kreowania czegoś nowego w czasie rzeczywistym niż sobie to wyobrażacie. Improwizując nie grajcie na siłę, wyluzujcie się, zacznijcie od paru kontaktowych dźwięków i bawcie się interwałami, rytmem, nie bójcie się powtórzyć ten sam dźwięk parę razy. Możecie zacząć on septymy lub nawet alterowanego dźwięku na słabej części taktu i ograć dźwięk akordowy po czym od dźwięku który ograliśmy zagrać apreggio w górę lub w dół, sposobów jest mnóstwo a jedynym ograniczeniem to wy sami, dlatego musicie sobie wbić raz na zawsze do głowy że granice to są między państwami a nie w muzyce.

[ArcusDi]

Poniżej przedstawiam trzy przykłady w jaki sposób można myśleć językiem jazzu lub też wykorzystywać własne ćwiczenia w improwizacjach.

W pierwszym przykładzie na akordzie Dm7 dodałem b5 (Ab) dzięki czemu mogłem zaakcentować na mocnej części taktu nonę (A) na akordzie G7 która w naturalny sposób prosi się o zagranie septymy (tercja wielka w dół), dla zbudowania większego napięcia na G7 posłużyłem się zagraniem trójdźwięku durowego B w pierwszym przewrocie z naturalnym rozwiązaniem na kwintę akordu CMaj7:

http://www.sax.fora.pl/images/galleries/3307252895e972cd061fdb-965712-wm.jpg

Kolejne dwa przykłady przedstawiają formę prostą wykorzystującą tylko i wyłącznie dźwięki skali C dur na której zbudowana jest progresja II V I, a druga pokazuje jeden ze sposobów budowania większych ciążeń na akordach przy użyciu ogrania danego dźwięku akordowego w tym przypadku dźwięku F akordu Dm7, oraz wykorzystania skali be bopowej na akordzie G7.


http://www.sax.fora.pl/images/galleries/14333102875e972ce1ae98c-965729-wm.jpg

http://www.sax.fora.pl/images/galleries/1588087305e972cf34e664-965747-wm.jpg

Poniżej filmik jeśli ktoś chce posłuchać jak to mniej więcej brzmi:
https://www.youtube.com/watch?v=EF0bYgEYjy8

[ArcusDi]

Jeśli ktoś ma jeszcze jakieś pytania to niech pyta, nie jestem autorytetem, nie mam konkursów za sobą ani nikt o mnie nigdy nie słyszał, ale nie zawsze jest tak że autorytet pokaże nam coś co sprawi że pójdziemy do przodu. Na tyle ile sam potrafię staram się pokazać co z czym można zrobić. Warto się uczyć jazzu jeżeli chcemy mieć milion pomysłów w obojętnie jakim stylu, jazz uczy wyczucia stylistyki i pełnej świadomości zagranych dźwięków. Jazz uczy uplastycznienia każdej frazy jaką zagramy, co w różnych stylistykach jest na wagę złota

[Teddy]

Kto błądzi ten pyta...
Nie wiem, czy jest odpowiedź, ale zapytam: przygotowując solo - na ile przygotować i zapisać je sobie wcześniej, a na ile pozwolić sobie na spontan.
Zależy, odpowiem sobie. Od czego?

[ArcusDi]