www.sax.fora.pl

[kris7]

Jest wolność i każdy ćwiczy tyle ile chce , ale myślę, że ciekawie jest dowiedzieć się jakie podejście do nauki miał na przykład Charlie Parker.
Przetłumaczyłem mały [link widoczny dla zalogowanych] przeprowadzonego z nim przez Paula Desmonda i Johna McLellana w roku 1954, a więc wtedy kiedy świat jazu miał już trochę świadomość jakiego POSTĘPU dokonał Bird w muzyce, nie od razu tak było - dla przypomnienia, nagranemu u progu kariery w 1945 roku utworowi Now’s the Time, magazyn Down Beat nie przyznał żadnej gwiazdki (!)
Cały wywiad trwający 13 minut jest dostępny pod [link widoczny dla zalogowanych], zarówno mp3 jak i transkrypcja w języku angielskim (audio jest czasem niezbyt niewyraźne).
Nie jestem tłumaczem zawodowym, więc proszę mi wybaczyć styl itp.

[Teddy]

Nice work!
Dobrze posłuchać ze zrozumieniem tak znakomitych fachowców.
W szybkim czytaniu zaakcentowały mi się 3 zagadnienia:
1. "Poświęcałem na to 11 do 15 godzin dziennie"
2. "muzyka to zasadniczo melodia, harmonia i rytm"
3. "mam zamiar udać się na studia do Europy. Miałem przyjemność poznać w Nowym Jorku Edgarda Varese’a. Jest on francuskim kompozytorem muzyki klasycznej", "cytat z książki - Etiudy na Saksofon Klosego"

[kris7]

Cześć Teddy,
Dobrze zaakcentowałeś
A [link widoczny dla zalogowanych] można pobrać wspomniane etiudy w PDF (25 Daily Exercises for Saxophone Hyacinthe Elanore Klosé)
i mieć satysfakcje że gra się te same ćwiczenia, które grał kiedyś Parker

edit: (ciach)

[kris7]

Tu mamy jak się rozgrywa (Klose od 0:26)
A może sprawdza jakiś saksofon, czy coś takiego...? Nagrane w jakimś pokoju, być może hotelowym, słychać jak z kimś rozmawia na koniec. Jakość fatalna, prawdopodobnie przenośny magnetofon z tamtych lat.

A tu już jakość lepsza i nawet z obrazem No i to już nie rozgrzewka...

[kris7]

A tutaj ćwiczy z płytą Benny Goodmana

[mirek]

Wspaniale było usłyszeć głos Parkera, robi wrażenie, dzięki Kris...

[Teddy]

W takich klimatach łapię zawsze dwie skrajności: jedna mnie motywuje, a druga... hmmm. że nigdy do pięt nie sięgnę.

[kris7]

Teddy, myślę że nie chodzi o to żeby być drugim Parkerem, czy porównywać się z nim, czy z kimkolwiek innym. Moim zdaniem trzeba uczyć się od najlepszych (Parker też uczył się m.in. od Lestera Younga czy Colemansa Hawkinsa), tak żeby poznać styl, język, zdobyć technikę, doświadczenie itd., a później przełożyć to na swój język i włożyć w muzykę to COŚ, co tylko każdy z nas ma indywidualnie i nikt inny (zakładając że to nie pomyłka, że zaczęliśmy grać na instrumencie ). W ten sposób można tworzyć muzykę wartościową, która porusza nas i słuchaczy i sprawia, że wszystko jest na swoim miejscu. A więc to co powiedziałeś o motywacji było dobre.

Dla ciekawostki, posłuchaj jak na tym nagraniu z roku 1943 Parker gra/brzmi podobnie do Lestera Younga - wibrato, skale, zagrywki itp.

[kris7]

A TU perełka z 1942 roku.